Znowu Grodzisz, tym razem od Piwoteki. Oczywiście browar ambitniej podszedł do sprawy i podrasował piwo... boczkiem. Wędzonym takim. Ciekawy pomysł i w gruncie rzeczy nie powinno się to ze sobą gryźć, no bo piwo samo w sobie jest dymione. Ciekaw jestem, czy poza wędzonką wyjdą tu nuty typowo mięsne. Poza dodatkiem wygląda to na w miarę normalne Grodziskie - lekkie, rześkie, fajne. 
Strasznie się napaliłem, gdy zapowiedziano to piwo, a nie było mi dane spróbować. Niedawno do sklepów trafiła jednak kolejna warka w rozsądniejszej ilości, więc tym razem nie musiałem za wiele szukać i Ucho samo się znalazło. Mamy tu takiego słabszego FES'a z bardzo nietypowym dodatkiem, a mianowicie polskim sushi w wersji świeżej i wędzonej. Taki rodzimy odpowiednik oyster stoutów. Pomysł nietuzinkowy, do czego łódzka Piwoteka zdążyła nas już przyzwyczaić, jednak znalazł swoich fanów. Ja śledzi trochę się boję, ale raz się żyje. Jakoś to będzie. 
Wszyscy żyją Oscarami, toteż wybrałem sobie piwko, które powinno się wkomponować w ten klimacik. Jeszcze raz Piwoteka. Tym razem dosyć lekki stout mleczny dedykowany łódzkiemu Gabinetowi Iluzji, który to z kolei był pierwszym polskim kinem. Założone zostało w 1899 roku przez Antoniego i Władysława Krzemińskich, i choć Gabinet już nie istnieje, to w 2013 roku otwarto w jego miejscu Stare Kino Cinema Residence, czyli jedyny w kraju hotel będący jednocześnie laurką dla kinematografii, ze wskazaniem na tą łódzką. Jak widać z Piwoteką można liznąć nieco historii, ale przejdźmy do opakowania. 
W miarę świeża Piwoteka. Kilkukrotnie wspominałem już, że łódzki browar cienię i rozglądam się za wszystkimi nowościami, toteż nie mogłem odmówić sobie Pinkusa. Panowie lubią eksperymentować, co udowadniali niejednokrotnie, jednak tym razem zdecydowali się na klasycznego koźlaka pszenicznego. No, może na sterydach, ale jednak śledzi w składzie wyjątkowo nie widzę. Nazwa odnosi się do postaci cenionego Łodzianina. Mieczysław Pinkus był handlowcem żydowskiego pochodzenia i właścicielem nieruchomości, któremu miasto zawdzięcza jedną ze swoich najbardziej atrakcyjnych kamienic. Przejdźmy jednak do opakowania. 
Naczytałem się już o tym piwie, przyznaję bez bicia. Nie, żebym jakoś wielce szukał opinii, ale na facebooku trudno było nie trafić na negatywne wypowiedzi. W każdym razie wiem, czego się spodziewać, jednak liczę po cichu, że podejdzie mi wyraźna słodycz i znajdę tu również coś poza nią. Zwłaszcza, że naprawdę czekałem na to piwo, a niespodziewana współpraca śląskiego Kraftwerku z bardzo cenioną przeze mnie łódzką Piwoteką miała prawo rozbudzać apetyty. Jest to również jedno z ostatnich piw, przy warzeniu których brał udział Marcin Mason Chmielarz, a więc zasłużony piwowar tego drugiego browaru. Przejdźmy jednak do opakowania.
Zachęcony masą pozytywnych opinii, postanowiłem sięgnąć po jedno z ostatnich piw z łódzkiej Piwoteki, czyli Kaprala Browna. Tajemniczy styl India Export Porter ma nawiązywać do Black IPA/Cascadian Dark Ale, które to zresztą bardzo sobie cenię. Czy Łodzianom udało się po raz kolejny uwarzyć piwo zarówno wyróżniające się i smaczne? 